Σίγουρα ο καθένας μας έχει βιώσει στιγμές που μας κάνουν να είμαστε χαρούμενοι, όμως η ερώτηση είναι: "τι είναι αυτό που μπορεί να μας κάνει να διατηρήσουμε δυνατή αυτήν την φλόγα της εσωτερικής μας χαράς;"
Για κάθε άνθρωπο η εξέλιξη και η εσωτερική του ανάβαση μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: Με την βιωματική εμπειρία που προκύπτει μέσα από λάθη και τις συνέπειες τους, ή με την συνειδητή του πρόθεση να κατανοήσει και να ενωθεί με το σύμπαν και τους νόμους του, χωρίς να χρειαστεί να συσσωρεύσει κάρμα, δηλαδή αντιδράσεις σε δικές του δράσεις.
Οι προκαταλήψεις, ή με άλλα λόγια οι πεποιθήσεις, είναι φυλακή. Μια φυλακή που εμείς οι ίδιοι χτίζουμε και μπαίνουμε μέσα της. Την χτίζουμε μέσα στην καθημερινότητα, όχι με μεγάλες πράξεις ή γεγονότα.
Στον εκδηλωμένο κόσμο, ο δυαδισμός είναι έκφραση της σύνθεσης Ύλης και Πνεύματος. Το Φως του Πνεύματος εισερχόμενο μέσα στην αδρανή και "εν δυνάμει" ύλη, γεννάει τον κόσμο. Όλος ο κόσμος λοιπόν, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου, είναι γέννημα Φωτός και Σκότους, Τάξης και Χάους.
Αν ο κόσμος μας ήταν τέλειος, δεν θα υπήρχαν σκοτεινές επιθέσεις προς το φως και ότι το εκπροσωπεί. Βέβαια τότε μάλλον δεν θα υπήρχε αυτός ο κόσμος, θα είχε εκπληρώσει τον λόγο ύπαρξης του.
Σκεπτόμενοι τον Ηρακλή, το μυαλό μας πηγαίνει αυτόματα στους 12 άθλους. Δώδεκα πραγματικοί άθλοι με ιδιαίτερη σημειολογία και διαχρονικά μηνύματα. Ίσως όμως θυμηθούμε και μια ιστορία με τον Ηρακλή που προηγήθηκε των άθλων και δε θα μπορούσε να ήταν αλλιώς.
Ποιο πλάσμα είναι τέλειο; Ποιο ον που εξελίσσεται μέσα στο εκδηλωμένο σύμπαν είναι τέλειο; Αν ήταν τέλειο, απλά δεν θα ήταν εκδηλωμένο. Γιατί δεν θα είχε κανένα λόγο να εκδηλωθεί.
Έχουμε χαθεί μέσα στην αφθονία μας. Μας περιστοιχίζει ένας απέραντος υλικός πολιτισμός, που εντέχνως βάζει φωτιά στο σύνολο των φόβων μας μέσα από την υπερδιέγερση των αισθήσεων. Μας έχει κατακλύσει η «εικόνα». Όλα γύρω μας γυαλιστερά, με περιτύλιγμα και εμείς στη μέση χαμένοι. Κοιτάμε θαμπωμένοι αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Η απόλυτη ευμάρεια που...
Μεγαλώσαμε μέσα σε μια ψευδαίσθηση ειρήνης και θυμόμαστε τον εαυτό μας να περιβάλλεται από ευμάρεια από τότε που είμαστε νήπια. Εκπαιδευτήκαμε να θεωρούμε το περιβάλλον μας "ασφαλές" και "σίγουρο", όπως και αμετάβλητο και σταθερό. Μάθαμε ότι ο πόλεμος είναι "κακό πράγμα". Έτσι όλοι οι φόβοι μας συνεχώς καταπραΰνονταν από τον κοινωνικό περίγυρο και...
Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μεγάλη πολιτεία ζούσε η μικρή Στιγμή. Ήταν όμως τόσο μικροσκοπική που οι άνθρωποι σπάνια της έδιναν σημασία, συνήθως την προσπερνούσαν χωρίς καν να την κοιτάξουν. Η μικρή Στιγμή όμως είχε ένα σπάνιο κρυφό χάρισμα. Είχε γεννηθεί σοφή. Σε όποιον στεκόταν για λίγο να την κοιτάξει και να την ακούσει να μιλάει, το κέρδος...